Nie opisywałem dotychczas na blogu jednego z uprawnień pacjentów, którego liczba praktycznych zastosowań może zacząć wzrastać.
Chciałbym skupić się na opisanym w ustawie o prawach pacjenta prawie do zgłoszenia sprzeciwu do opinii lub orzeczenia lekarza. Tajemnicą poliszynela jest to, że wiedza prawna pacjentów wzrasta.
Z tego powodu sądzę, że także liczba zgłaszanych sprzeciwów może się znacząco zwiększyć. Jeżeli ktoś zna swoje uprawnienia to tym większa szansa, że kiedyś, w razie potrzeby z nich skorzysta, lub powie innej osobie o możliwości zrealizowania tychże uprawnień.
Na czym polega sprzeciw od opinii lub orzeczenia lekarza?
Otóż nie chodzi w tym przypadku o orzeczenia wydawane przez lekarzy (orzeczników) w toku różnych postępowań o świadczenia emerytalno-rentowe czy przeprowadzaniu badań lekarskich dla pracowników.
Przykładowy katalog takich czynności, które mogą być zaskarżone w drodze sprzeciwu znalazłem na stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta (jest to katalog przykładowy):
1) orzeczenia, o których mowa ustawie o planowaniu rodziny ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalność i przerywania ciąży w sprawie stwierdzenia okoliczności, że:
a) ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,
b) badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu,
2) zaświadczenia o braku przeciwwskazań do korzystania z danego rodzaju świadczeń zdrowotnych w danym uzdrowisku, wydanego na podstawie ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych
3) orzeczenie o istnieniu przeciwwskazań do wykonania obowiązkowego szczepienia ochronnego, o którym mowa w ustawie o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
4) orzeczenie o trwałym nieodwracalnym ustaniu czynności mózgu, wydanie na podstawie ustawy o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów
5) orzeczenie wydane ustawy o publicznej służbie krwi w sprawie ustalenia czy kandydat na dawcę lub dawca odpowiada wymaganiom zdrowotnym i czy pobranie krwi nie spowoduje ujemnych skutków dla jego stanu zdrowia lub stanu zdrowia przyszłego biorcy.
Jak wygląda postępowanie?
Sprzeciw wnosi się do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta (za pośrednictwem Rzecznika Praw Pacjenta), w terminie 30 dni od dnia wydania opinii albo orzeczenia przez lekarza orzekającego o stanie zdrowia pacjenta.
Sprzeciw musi zawierać uzasadnienie i wskazanie konkretnych przepisów prawnych dotyczących jego wniesienia.
Po skutecznym wniesieniu sprzeciwu (sprzeciw dotknięty brakami formalnymi jest zwracany). W skomplikowanych sprawach lepiej zatem żeby sprzeciw przygotował pełnomocnik będący radcą prawnym lub adwokatem.
W przypadku skutecznego wniesienia sprzeciwu sprawa jest rozpatrywana przez komisję, która ma 30 dni na wydanie swojego rozstrzygnięcia.
W skład komisji wchodzi 3 lekarzy (czytałem postulaty legislacyjne prawników chcących zainstalować w składzie komisji również prawników). Orzeczenie komisji jest ostateczne. Nie przysługuje od niego żadna droga odwoławcza.
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }