Uwzględniając roszczenie pacjenta z tytułu błędu medycznego, sąd może zasądzić na rzecz pacjenta stosowne odszkodowanie. Wysokość odszkodowania uzależniona jest głównie od wykazanej przez pacjenta inicjatywy dowodowej. Chciałbym Ci wyjaśnić co może wchodzić w zakres zasądzonego odszkodowania.

Naprawienie szkody wyrządzonej pacjentowi (albo innym osobom w przypadku śmierci pacjenta) odbywa się poprzez zapłatę pacjentowi odpowiedniej sumy pieniężnej. Zobowiązanym do zapłaty odszkodowania może być lekarz, szpital czy nawet Narodowy Fundusz Zdrowia – wszystko zależy od podstawy prawnej zgłoszonego przez pacjenta żądania.

W zakres odszkodowania wchodzą wszelkie koszty wynikłe z uszkodzenia ciała lub wywołanego rozstroju zdrowia. Koszty te muszą być konieczne i celowe, co znaczy, że ich poniesienie musi być dla pacjenta niezbędne żeby zminimalizować skutki błędu medycznego.

W zakres odszkodowania wchodzą koszty pobytu w szpitalu, prywatnych konsultacji czy pobytu w sanatorium. Dodatkowo jeżeli jest to niezbędne, w skład odszkodowania mogą wchodzić wydatki poniesione na pomoc pielęgniarską, zakup leków i urządzeń takich jak protezy, aparaty słuchowe czy nawet okulary.

Jeżeli pacjent nie może na skutek błędu medycznego samodzielnie się poruszać, uzasadnione może być także pokrycie kosztów specjalistycznego pojazdu dla inwalidy czy też wydatki związane z dojazdem pacjenta do miejsca leczenia czy rehabilitacji.

W przypadku gdy z powodu błędu, pacjent nie może wykonywać dotychczasowego zawodu, w skład odszkodowania wejść może także koszt dostosowania do wykonywania innej pracy (kursy, szkolenia podręczniki). Decydując się na wystąpienie na drogę sądową, pacjent powinien zadbać o należyte przygotowanie dowodów, które miałyby wykazać słuszność  jego roszczeń.

Zgodnie z zasadami prawa cywilnego, osoba dochodząca swoich uprawnień powinna wykazać dowodami, że jej stanowisko jest uzasadnione. Takimi dowodami mogą być przede wszystkim faktury VAT, paragony, zeznania świadków, recepty. Ważne jest wykazanie, że pacjent faktycznie poniósł (będzie musiał ponieść) koszty, których dochodzi na drodze postępowania sądowego. Od tego między innymi zależy powodzenie w procesie odszkodowawczym.

Pisząc o odszkodowaniu nie sposób nie wspomnieć także o możliwości zasądzenia renty na rzecz poszkodowanego pacjenta. Jeżeli poszkodowany utracił bowiem całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość (np. brak możliwości uzyskania określonych kwalifikacji zawodowych), wówczas sąd może zasądzić rentę. Renta z reguły jest zasądzana na czas nieokreślony.

W razie całkowitej utraty zdolności do pracy zarobkowej, sąd ustala wysokość dochodów poszkodowanego, jakie uzyskałby gdyby szkoda nie powstała.  W razie częściowej niezdolności do pracy, sąd powinien porównać wysokość dochodów uzyskiwanych, z tymi jakie pacjent by uzyskiwał gdyby nie doszło do wyrządzenia mu szkody.

Jeżeli pacjent jest z powodu młodego wieku niezdolny do pracy, wówczas nie przysługuje mu roszczenie o rentę. Sąd natomiast oddalając powództwo powinien ustalić odpowiedzialność pozwanego za ewentualną szkodę jaka może powstać w przyszłości.