W dniu 6 październiku 2006 roku Sąd Najwyższy w sprawie sygn. akt V CSK 183/06 stwierdził, że „powództwo o ustalenie stanowi ważny instrument w ochronie żywotnych interesów osób dotkniętych szkodami na osobie, zapobiegając przedawnieniu roszczeń wobec osób odpowiedzialnych za wyrządzenie tych szkód. Możliwość wystąpienia z takim powództwem nie jest roszczeniem i nie może wobec tego ulegać przedawnieniu.”
O co chodzi?
Roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Pisałem o tym już w jednym z poprzednich artykułów o przedawnieniu roszczeń z tytułu błędów medycznych. Może się więc zdarzyć, że skutek błędu pojawi się przykładowo po 15 latach od tego zdarzenia.
Jeżeli sprawca w toku procesu podniesie zarzut przedawnienia, wówczas powództwo zostanie oddalone. Ustalenie odpowiedzialności na przyszłość pomaga zapobiegać takim sytuacjom.
Wniosek taki można złożyć w pozwie o odszkodowanie lub zadośćuczynienie w sytuacji gdy pacjent ma uzasadnione obawy, że w przyszłości pojawią się skutki zdrowotne niewystępujące w chwili wytoczenia powództwa.
Zawarcie takiego wniosku w pozwie nie nastręcza wielkich trudności, natomiast w praktyce może uratować interes majątkowy poszkodowanego.